مهدی نصری

قضاوتهاتو را با خود بیار آنها را پشت در نگذار تلاش بیهوده ایست که ازت بخواهم تجربیاتت رو بی خیال شی اونا بخشی از زندگی تو هستن اما مرا ببین، مرا بشنو،مرالمس کن با من در بیاویز مرا عریان ببین اما نه جسمم را زخمهایم،اشکهایی که دیگر ناپدید شده اما در ته قلبم و روحم […]

هیچ زمانی در زندگی ترسناکتر و سختر از وقتی نیست که با ضربات پی در پی حقیقت و واقعیت روبرو شوید

تغییر نکن من مجدوبت شدم چون خودتی نمی دونم چی تصورت کنم یه نرگسی، خورشیدی در دل سپید برف که به برف زیبایی می بخشد اما می گذارد برف همانقدر سرد باشد نمی خواهد آن را اب کند وجودش با برف معنا پیدا می کند یا پرنده ای مهاجر از سرزمینی دور بزار پروازو باهات

دختر خیلی وقته زیر نظر دارمت هر شنبه منتطرم ببینمت تو مثل بقیه نیستی،اصلا نیستی تو همه رو پشت سر می زاری این یک رقابت نیست ،اما برنده ای تو نیاز نداری توجه ها رو به خودت جلب کنی تو خودتی فقط خودت همین که وارد بشی قلبها به تپش می افته برگهای پاییزی نمی

هی بچه پولدار
من یک آلفا هستم
تو به پول بابات افتخار کن

من به عرقایی که ریختم
لباس مارک دارت
از پوست ادمایی
که بابات کنده
ساعتت جنسش
از عمر ادمایی که
بابات دزدیده
عطر گرون قیمتت
از نفسهای خسته
ادما تشکیل شده
هنوز فرصت داری
اون زندگی مزخرفت رو ول کن
نترس نمی میری
اینجا هنوز برات یه جایی هست

باز برگشتم،تکراری بیهوده،انتخابی اشتباه، و من درگیر آدمهای اشتباه میشم ،نمی دانم من به تو تکیه کردم یا تو به من، براستی راه فرار چیست، فرار از ادمی اشتباه به سوی ادمی اشتباهتر، چه رازی در آن نهفته است، بار ها از خود میپرسم و جوابی نیست، شاید سوال درست رانپرسیدم، مجذوب آدمهای اشتباه می

هنوز می توانم به تو تکیه بزنم، مثل گذشته های دور ، من شوق پرواز داشتم و تو ماندن را انتخاب کردی، ماندی ، به انتظار نشستی نمی دانم چند بهار گذشت همه ریشه در باد داشتند و تو ریشه در خاک

من ایمان دارم به سبز شدن ،هنوز به تو تکیه دارم هرچندسالهاست که دیگر نیستی ،هستی اما دیگر سبز نیستی، هنوز امید دارم سبز بودن من تو را برگرداند ،میگویند تلاشم بیهوده است آنها از عشق چه می دانند ، عهدیست دیرینه که با خود بستم ، امید دارم به بهاری دیگر، به رستن جوانه

صدا دوربین حرکت، اما صدایی نیست حرکتی نیست، فقط یک شات و همه چیز خلاصه میشود میتوانی فیلم را ببینی فقط در یک شات ,صدا نیست اما چرا هست گوش کن می شنویی مثل شهرزادی که قصه میگوید مثل هزار و یک شب زیباست قصه اش را بشنو اما با دردی که نفست را درسینه